Kalayaan

Iyang ibong pipit ay iyong kulungin, Pakanin maghapon, bigyan ng inumin; Kahit suyuin pa at pakamahalin, Aywan ba't ang nasa ay makaalpas din. Ang tao, ipiit sa palasyong kristal, Dulutan ng aliw, ng sarap, ng dangal; Pilit ding titigib ang sakbibing lumbay, Nagnanasa pa ring tumakas pagkuwan. Ang ating pa nga bang bansang sakdal dilag, Ang sa kalayaan ay hindi maghangad; Bayang walang laya ay siil at hubad, Sa sariling lupa'y busabos na ganap! Walang kasintamis ang maging malaya, Ang kaapihan mo'y tumitighaw, nawawala; Dito'y walang imbi, dito'y walang dusta, Sa sikat ng araw parating sagana.

Sagutin:
1. Ano ang paksa ng tula?
2. Paano mo masasabing ang isang bansa ay may tunay na kalayaan?​