Nagkaroon ng malawakang pagkawasak ngari-arian at pagkamatay ng mga tao. Lumala rin ang suliranin sa kawalan ng hanapbuhay, pagtaas ng presyo ng mga bilihin, at kakulangan sa pagkain.
EXPLANATION-
Ang pagbagsak ng Kanlurang Imperyong Romano (tinatawag ding pagbagsak ng Imperyong Romano o ang pagbagsak ng Roma) ay ang pagkawala ng sentral na kontrol sa pulitika sa Kanlurang Imperyo ng Roma, isang proseso kung saan nabigo ang Imperyo na ipatupad ang pamamahala nito, at ang malawak nitong pamamahala. ang teritoryo ay nahahati sa ilang mga kahalili na pulitika.
Mula sa kalagitnaan ng ikalawang siglo CE, ang Imperyo ng Roma ay humarap sa dumaraming Germanic na paglusot ng tribo sa mga hangganan ng Danubian at Rhine, at panloob na kaguluhan sa pulitika. Nang walang mahusay na paghalili ng imperyo, ang mga Romano noong ikatlong siglo ay nagtatag ng mga heneral bilang mga emperador, na mabilis na pinatalsik ng mga karibal na nag-aangkin. Sa pagpapadali ng karagdagang pagkalugi sa teritoryo sa mga tribong Barbarian, nagpatuloy ito hanggang sa Diocletian (r. 284-305). Siya at si Constantine (324-337) ay administratibong muling inayos ang imperyo, inhinyero ang isang ganap na monarkiya. Sa paglinang ng isang liblib na imperyal na tenor, si Constantine the Great ay tumangkilik sa Kristiyanismo, lalo na sa kanyang bagong lungsod na Constantinople, na itinatag sa sinaunang lugar ng Byzantium.
Ang Kristiyanisasyon, sa Hellenized at Mediterranean na mga lungsod at sa ilang mga bagong Barbarian, ay nagpatuloy sa suporta ng imperyal, at naging relihiyon ng estado sa ilalim ni Theodosius (r. 379-95). Nagpatuloy din ang mga pagsalakay ng tribong Aleman, gayundin ang mga pakikipaglaban sa mga Sassanid sa Silangan. Mula sa 375 Gothic invasions, udyok ng Hunnic marauding, nagsimula nang maramihan, partikular sa Danubian, Balkan areas. Ang gusot sa mga hukbong imperyal ay nagresulta sa pagkatalo ng mga Romano, at nadagdagan ang paglipat sa mga sentro ng Romano hanggang sa Iberia. Ang Imperyo, bilang militar at burukrasya, ay sumailalim sa isang tiyak na Germanization.
Mula sa pagkamatay ni Theodosius, sinundan ng Silangang Imperyo ang sarili nitong landas, na naging Hellenized Byzantine state noong ikapitong siglo, bilang paulit-ulit na pagtanggal sa Latin Rome (410, 455), pag-urong ng mga panustos ng pagkain sa Kanluran, at pagtitiwalag ng huling Ang Kanlurang Emperador (Romulus Augustulus) ng Ostrogoth Odovacar (476), ay tinapos ang anumang pag-asa na mabawi ang Pax-Romana sa Mediterranean basin. Ang Gaul ay kontrolado ng isang palipat-lipat na tagpi-tagpi ng mga tribo.
Ngunit kahit na ang Imperyo mismo ay hindi na umiral, sa pamamagitan ng Simbahang Kristiyano, sa pamamagitan ng palaging ideyal na pangitain ng maluwalhating Roma, at sa pamamagitan ng mga istrukturang pampulitika na umusbong mula sa bangkay ng Roma, ang mga bakas ng Imperyo ay gumanap ng mahalaga at makikilalang mga tungkulin sa pagbuo ng sinaunang panahon ng Medieval European na mundo.
Sa pagbagsak ng imperyong romano, nagkaroon ng pagkakataon ang mga kumakalaban sa imperyong romanoo na lusubin ito. sa pagbagsak ng imperyong romano lubhang naapektohan ang buwis, nagkaroon ng pagtaas ng buwis at pag-aabuso ang mga namumuno saimperyong romano. ang pagbagsak ng imperyong romano ay siya ding pagbaba ng populasyon nito. marami ang namatay dahil sa sakit, marami ang naging alipin at sapilitang pinapatrabaho kahit nasa mura pang edad. sa pagbagsak ng imperyong romano nagkaroon ng pagkakaton ng mga barbaro sa pagsalakay sa mga tribo. ang epekto ng pagbagsak ng imperyong romano ay isang hudyat nang pag usbong ng bagong imperyo. dahil sa pagbagsak ng imperyong romano may mga bagong bansa ang lumakas.
Answers & Comments
Answer:
Nagkaroon ng malawakang pagkawasak ngari-arian at pagkamatay ng mga tao. Lumala rin ang suliranin sa kawalan ng hanapbuhay, pagtaas ng presyo ng mga bilihin, at kakulangan sa pagkain.
EXPLANATION-
Ang pagbagsak ng Kanlurang Imperyong Romano (tinatawag ding pagbagsak ng Imperyong Romano o ang pagbagsak ng Roma) ay ang pagkawala ng sentral na kontrol sa pulitika sa Kanlurang Imperyo ng Roma, isang proseso kung saan nabigo ang Imperyo na ipatupad ang pamamahala nito, at ang malawak nitong pamamahala. ang teritoryo ay nahahati sa ilang mga kahalili na pulitika.
Mula sa kalagitnaan ng ikalawang siglo CE, ang Imperyo ng Roma ay humarap sa dumaraming Germanic na paglusot ng tribo sa mga hangganan ng Danubian at Rhine, at panloob na kaguluhan sa pulitika. Nang walang mahusay na paghalili ng imperyo, ang mga Romano noong ikatlong siglo ay nagtatag ng mga heneral bilang mga emperador, na mabilis na pinatalsik ng mga karibal na nag-aangkin. Sa pagpapadali ng karagdagang pagkalugi sa teritoryo sa mga tribong Barbarian, nagpatuloy ito hanggang sa Diocletian (r. 284-305). Siya at si Constantine (324-337) ay administratibong muling inayos ang imperyo, inhinyero ang isang ganap na monarkiya. Sa paglinang ng isang liblib na imperyal na tenor, si Constantine the Great ay tumangkilik sa Kristiyanismo, lalo na sa kanyang bagong lungsod na Constantinople, na itinatag sa sinaunang lugar ng Byzantium.
Ang Kristiyanisasyon, sa Hellenized at Mediterranean na mga lungsod at sa ilang mga bagong Barbarian, ay nagpatuloy sa suporta ng imperyal, at naging relihiyon ng estado sa ilalim ni Theodosius (r. 379-95). Nagpatuloy din ang mga pagsalakay ng tribong Aleman, gayundin ang mga pakikipaglaban sa mga Sassanid sa Silangan. Mula sa 375 Gothic invasions, udyok ng Hunnic marauding, nagsimula nang maramihan, partikular sa Danubian, Balkan areas. Ang gusot sa mga hukbong imperyal ay nagresulta sa pagkatalo ng mga Romano, at nadagdagan ang paglipat sa mga sentro ng Romano hanggang sa Iberia. Ang Imperyo, bilang militar at burukrasya, ay sumailalim sa isang tiyak na Germanization.
Mula sa pagkamatay ni Theodosius, sinundan ng Silangang Imperyo ang sarili nitong landas, na naging Hellenized Byzantine state noong ikapitong siglo, bilang paulit-ulit na pagtanggal sa Latin Rome (410, 455), pag-urong ng mga panustos ng pagkain sa Kanluran, at pagtitiwalag ng huling Ang Kanlurang Emperador (Romulus Augustulus) ng Ostrogoth Odovacar (476), ay tinapos ang anumang pag-asa na mabawi ang Pax-Romana sa Mediterranean basin. Ang Gaul ay kontrolado ng isang palipat-lipat na tagpi-tagpi ng mga tribo.
Ngunit kahit na ang Imperyo mismo ay hindi na umiral, sa pamamagitan ng Simbahang Kristiyano, sa pamamagitan ng palaging ideyal na pangitain ng maluwalhating Roma, at sa pamamagitan ng mga istrukturang pampulitika na umusbong mula sa bangkay ng Roma, ang mga bakas ng Imperyo ay gumanap ng mahalaga at makikilalang mga tungkulin sa pagbuo ng sinaunang panahon ng Medieval European na mundo.
ANG EPEKTO NG PAGBAGSAK NG IMPERYONG ROMANO
Sa pagbagsak ng imperyong romano, nagkaroon ng pagkakataon ang mga kumakalaban sa imperyong romanoo na lusubin ito. sa pagbagsak ng imperyong romano lubhang naapektohan ang buwis, nagkaroon ng pagtaas ng buwis at pag-aabuso ang mga namumuno saimperyong romano. ang pagbagsak ng imperyong romano ay siya ding pagbaba ng populasyon nito. marami ang namatay dahil sa sakit, marami ang naging alipin at sapilitang pinapatrabaho kahit nasa mura pang edad. sa pagbagsak ng imperyong romano nagkaroon ng pagkakaton ng mga barbaro sa pagsalakay sa mga tribo. ang epekto ng pagbagsak ng imperyong romano ay isang hudyat nang pag usbong ng bagong imperyo. dahil sa pagbagsak ng imperyong romano may mga bagong bansa ang lumakas.
ANG EPEKTO NG PAGBAGSAK NG IMPERYONG ROMANO ://brainly.ph/question/23436603
#LETSSTUDY