Lawin at Sisiw

Noong araw, magkaibigan si Inahing Manok at si Lawin.
Minsan, nanghiram ng singsing si Inahing Manok kay Lawin
upang gamitin niya sa piyesta sa kabilang nayon.
Naroon si Tandang at ibig ni Inahing Manok na
maging
niyang singsing at ibinigay niya ito kay Inahing Manok.
paningin ni Tandang. Tinanggal ni Lawin ang suot
"Ingatan mong mabuti ang singsing ko, Inahing Manok,
niyan sapagkat bigay pa iyan sa akin ng aking
maganda sa
napakahalaga
ina," bilin ni Lawin.
Maluwag sa daliri ni Inahing Manok ang hiniram na
singsing ngunit isinuot pa rin niya ito. Kinabukasan, maaga pa
lamang ay nagbihis na si Inahing Manok. Suot niya ang hiram na
singsing at pumunta sa kabilang nayon. Maraming bisita ang
Nang makita siya ni Tandang, niyaya kaagad itong sumayaw.
Tumagal ang sayawan hanggang sa antukin na si Inahing Manok.
Kinaumagahan, napansin ni Inahing Manok na nawala na
Manok na baka tuluyang mawala ang hiram na singsing. Kaya
ang hiniram niyang singsing kay Lawin. Takot na takot si Inahing
hanap dito, hanap doon, kahig dito, at kahig doon ang ginawa ni
Inahing Manok. Hindi niya nakita ang nawawalang singsing. Nang
nalaman ni Lawin ang pangyayari, galit na galit ito at sinabi na
kapag hindi makita ni Inahing Manok ang singsing ay kukunin at
dadagitin niya ang mga sisiw ni Inahing Manok.
Araw-araw
ay naghahanap si Inahing Manok ng
nawawalang singsing. Maging ang iba pang Inahing Manok ay
tumulong sa paghahanap upang
hindi dagitin ni Lawin ang
kanilang mga sisiw. Ngunit hindi pa rin nila nakita ito hanggang
tuluyan nang magalit si Lawin kay Inahing Manok.
Magmula na noon hanggang sa kasalukuyan ay hindi pa
nawawalang singsing kaya dinadagit pa ni Lawin
ang mga sisiw ng Inahing Manok.


Ito po kwento​