Ang kalamansi ay sinasabing nanggaling sa bansang Tsina bilang isang antas na hibrido mula sa isang maasim, angat ang balat na mandarin. Sa kalaunan, ito’y kumalat na at naging malawak ang taniman sa Silangan, lalo na sa Indonesia at Pilipinas. Sa Pilipinas, tinatawag itong kalamondin o kalamonding, limonsito, sintosis, aldonis, kalamansi, dalandan, dalanghita, at dayap. Paborito ito ng mga Pilipino dahil sa maasim nitong katas. Ito’y komersyal na pinoproseso bilang de-boteng konsentrasyon at katas. Ginagawa itong marmelada o prineserba sa arnibal. Ginagamit ito sa paggawa ng buong chutney at bilang panangkap na pampasarap sa mga lutuing pagkaing-dagat at karne. Ang katas nito’y nagagamit na pang-alis ng mantsa, pang-alis nang amoy at dumi ng katawan ng tao, pampaputi ng balat, shampoo, at panggamot sa pangangati ng balat. Gamot din ito sa ubo, pang-alis ng pamamaga, pampurga, at pampalabas ng plema kapag inihalo sa paminta. Ang ugat naman nito ay gamot sa bagong panganak, ang langis mula sa dahon ay gamot sa kabag. Ang nectar nito ay ginagawang pulot ng mga bubuyog. Ito ay nagtataglay ng tubig, protina, taba, carbohydrate, at abo. Ang kalamansi ay punong-puno ng bitamina C. Itala ang mga hinihinging datos ng nakalarawang balangkas mula sa binasang teksto. Iba pang katawagan Gamit sa pagkain Dulot sa katawan ng tao​