Answer:

Sa isang malayo at tahimik na nayon, may isang batang mangingisda na nagngangalang Pedro. Tuwing umaga, siya ay lumalayag papunta sa karagatan upang manghuli ng isda. Isang araw, habang siya ay nasa gitna ng dagat, biglang dumating ang isang malalaking alon. Natakot si Pedro dahil sa lakas ng hangin at hampas ng alon. Naghanap siya ng malaking bato at ginamit ito bilang pantaboy sa mga alon. Sa wakas, nakatawid siya sa malalim na bahagi ng dagat.

Sa kabilang banda, may isang mangingisda rin na nagngangalang Juan. Iba ang estilo ni Juan sa pangingisda. Hindi siya gumagamit ng malaking bato. Sa halip, siya ay gumagamit ng lambat upang hulihin ang mga isda. Mabilis at magaling si Juan sa paghuhuli ng mga isda gamit ang kanyang lambat.

Sa bandang huli, nagkasalubong sina Pedro at Juan sa karagatan. Nalaman nilang pareho silang mangingisda at nagkaroon sila ng pagkakataon na magkwentuhan. Natuwa sila sa isa't isa at nagpalitan ng mga kuwento. Naging magkaibigan sila at naging kapwa nila nagtutulungan sa pangingisda.

Sa istoryang ito, ang mga pamilyar na salita ay "mangingisda," "karagatan," "batang," "alon," at "lambat." Samantalang ang mga di-pamilyar na salita ay "hampas," "tahimik," "gitna," at "salubong."