Answer:

Tanghalian kasama si Nanay, 1990 ni Anna Moore

Nakasuot ako ng ribed na puting tee shirt na may malawak na scoop leeg at kupas na pantalon na khaki na may isang itim na sinturon na katad. Ako ay pangalawang taon sa kolehiyo at pakiramdam ko ay bihis, maganda, magaling.

Gagaling si Nanay sa aming bahay sa Iowa City upang ihatid ako sa tanghalian. Alam niya kung gaano ako ka-insecure, kung paano ko sinubukang itago ang aking hina. Sa tuwing binuksan ako ng mga kaibigan o itinapon ng mga kasintahan, umupo ako sa kanyang kama at umiiyak habang hinahawakan niya ako at ipinaliwanag kung gaano ako nakasalalay. Sa buong silid, ang kanyang librong Al-Anon ay nakaupo sa kanyang mesa sa ibabaw ng isang malinaw na plastic sheet na tumatakip sa ibabaw upang mapanatili ang alikabok mula sa pag-ayos. Si Nanay ay asthmatic, laging may sakit sa brongkitis. Iyon ang dahilan kung bakit hindi siya naging isang iskultor - lahat ng alikabok na iyon sa mga studio. Nanay ay nalulumbay, palaging sumusubok ng mga bagong gamot. Iyon ang dahilan kung bakit hindi siya naging propesor — lahat ng nabigo sa paggamot. Hindi siya naging kalihim sapagkat siya ay masyadong edukado para sa gawaing tulad nito; hindi kailanman naging solvent sapagkat siya ay masyadong may utang sa abugado mula sa pagdinig sa pag-iingat na sa wakas ay nanalo siya.