Please Paki sagutan ng Ma-ayos
Alamat Ng Durian
Sa isang bayan sa Mindanao ay may matandang babae na lalong kilala sa tawag na Tandang During. Nakatira siya sa paanan ng bundok. Ang maliit niyang kubo ay nakatayo sa gitna ng malawak niyang bakuran na naliligid ng mga puno.
Si Tandang During ay karaniwan nang ginagawang katatakutan ng mga ina sa kanilang malilikot na mga anak. Sabi nila ay lahi ito ng mangkukulam kung kaya dapat iwasan.
Si Tandang During ay nasanay nang mamuhay na nag-iisa. Mula nang mamatay ang asawa at mga anak ay hindi na siya umalis sa paanan ng bundok. Tahimik siyang tao at dahil matanda na ay mas ibig pa niyang asikasuhin na lang ang mga tanim na halaman.
Masungit si Tandang During kaya iniiwasan ng mga tao. Noong kamamatay palang ng mga mahal niya sa buhay ay marami ang nag-alok ng tulong ngunit tinanggihan niya. Sa gayon ay unti-unti na ring lumayo sa kanya ang mga tao hanggang maging panakot na lamang siya sa makukulit na mga bata.
Ilang taon ang nagdaan. Ang dati ay makukulit na mga bata ay malalaki na ngunit si Tandang During ay gayon parin. Nag-iisa sa kubo sa paanan ng bundok at hindi naki-salamuha sa mga tao.
Isang gabi ay itinaboy ng hanging amihan ang isang kakaibang amoy sa komunidad. Hindi nila alam kung ano ang amoy na iyon at kung saan galing. Nanatili ang amoy nang sumunod pang mga araw at patindi nang patindi. Nagpasya ang mga tao na hanapin ang pinanggalingan ng amoy.
Nagkaisa silang puntahan ang kubo ni Tandang During nang ma tiyak na doon nanggagaling ang amoy. Hinanap nila ang matanda ngunit hindi nila ito nakita. Sa halip ay nabaling ang pansin ila sa isang puno na ang mga bunga ay may matitigas na balat at matatalim na tinik. Dahil sobrang hinoy ay nagsisimula nang bumuka ang mga prutas. Isang lalaki ang umakyat ng puno para kumuha ng bunga. Nagtakip sila ng ilong nang buksan ang prutas pero pare-pareho ring nasarapan sa lasa ng prutas na iyon. Nagsipitas sila ng mga bunga at iniuwi sa kani-kanilang bahay.
Answers & Comments
Answer:
Pamagat: Alamat ng "Duryan"
Simula: Noong unang panahon, may isang maliit na barangay na matatagpuan sa isang malayong lugar. Ang mga tao sa barangay na ito ay namuhay ng payapa at simple, at mayroon silang isang espesyal na puno na nagbigay ng karunungan at kapayapaan sa kanila - ang puno ng Duryan.
Tauhan:
- Mang Ambo - Ang matandang pinuno ng barangay na nag-aalaga at nagmamasid sa puno ng Duryan.
- Aleya - Isang batang babae na nagtatamasa ng maraming aral mula sa puno ng Duryan.
- Mga taga-barangay - Mga mamamayan ng barangay na umaasa sa puno ng Duryan para sa kanilang pagkakasunduan at payapa na pamumuhay.
Tagpuan: Isang malayong barangay kung saan matatagpuan ang espesyal na punong Duryan.
Gitna: Sa gitna ng kuwento, may isang kaharian na sumugod sa kanilang barangay at nais ang kanilang punong Duryan. Inilabas nila ang kanilang mga espada at dinala ang mga kalasag sa gubat upang makipaglaban sa mga mamamayan.
Saglit na kasiglahan: Ang mga tao sa barangay ay nagtangka na ipagtanggol ang puno ng Duryan mula sa mga karahasan, ngunit hindi sila magtugma ngunit nadurog ang kanilang mga puso dahil sa kaguluhan.
Tunggalian: Ang tunggalian sa kuwento ay naganap sa pagitan ng mga tao sa barangay at ang kaharian, na nagnanais na kunin ang punong Duryan.
Wakas: Sa kahuli-hulihang pagkakataon, ang batang Aleya ay nakipagharap sa mga mang-aagaw ng punong Duryan. Sa kaniyang tapang at pagmamahal sa puno, nagawang werehdhin ni Aleya ang iba't ibang teknikal na diskarte at malubos na nagapi ang mga mang-aagaw.
Kakalasan: Matapos ang tagumpay ni Aleya, nagkaisa ang mga tao sa barangay at nagbalik sa kanilang payapang pamumuhay. Naging simbolo ng pagkakaisa at kapayapaan ang puno ng Duryan sa kanilang lugar.
Katapusan: Ang kuwento ay nagtapos sa pagbibigay halaga sa punong Duryan bilang simbolo ng pagkakaisa at kapayapaan. Ang mga tao sa barangay ay nagpatuloy sa pamamahala ng kanilang pamayanan nang may paggalang at pangangalaga sa espesyal na puno.