Tamang gamit ng mga salita Gumawa ng kwento n gamit ang mga salitang: may, mayroon, kung di/kundi, habang/samantala, pinto/pintuan, rin, raw, rito, din, daw at dito.
May isang batang lalaki na may pangalan na Pedro. Mayroon siyang isang makulay na imahinasyon at mahilig siyang gumawa ng mga kwento sa kanyang isipan. Kung di nag-aaral o naglalaro ng mga laruan, palaging nasa isip niya ang kanyang mga napapaisipan.
Isang araw, habang si Pedro ay naglalaro sa labas ng bahay, biglang may narinig siyang malakas na tunog mula sa kanyang pintuan. Nagulat siya at agad siyang tumakbo palabas ng kanyang kwarto.
Sa kabilang dako ng pinto, mayroon siyang nakitang tao na may hawak na malaking bag na puno ng mga laruan. Samantala, mayroon din siyang naririnig na malumanay na usap-usapan galing sa loob ng kanyang bahay.
"Iniinda mo ba ang init dito sa labas, Pedro?" sabi ng kanyang ina na may hawak na isang kahon ng masasarap na tinapay.
"Naku, ina! Hindi daw ako tatagal dito sa init. Dito, rinig ko raw ang kwentuhan nina Lola at Lolo," sagot ni Pedro na may pagdududa sa kanyang salita.
Habang tumatagal, mas lalong lumalakas ang tunog mula sa silid. Kaya naman, hindi na napigil ni Pedro ang kanyang sarili at tinungo ang pintuan ng silid.
Nang binuksan niya ang pintuan, nagulat siya sa nakita niya. Sa loob ng silid ay may tatlong ibong may kulay na hindi niya nakita noon. "Wow! Ang gaganda naman ng mga ibon. Mayroon pa palang ganyan rito sa ating bahay," bulalas niya.
Sa sandaling iyon, dumating ang kanyang mga magulang na may dala-dala rin ng mga pagkain. Din nila pinuri ang hiyas na siyam na ibong mayroon si Pedro.
"Dito tayo magkakain, mga anak. Samantala, magpapatuloy sila Lola at Lolo sa kanilang kwento," sabi ng kanilang ina.
Narinig ni Pedro ang halinghing ng mga ibon kaya't alam niyang tuwang-tuwa rin sila sa kanilang bagong tahanan. Isang masayang araw sa mga ibon, sa pamilya ni Pedro, at sa lahat ng naroon sa loob ng bahay.
Sa bawat pagpikit ng mga mata ni Pedro, ramdam niya na sa isang iglap ay magbabago ang takbo ng kwento sa kanyang isipan. At sa bawat kwento, mayroon siyang nararamdaman na kakaibang sigla sa puso't isipan.
Answers & Comments
Answer:
May isang batang lalaki na may pangalan na Pedro. Mayroon siyang isang makulay na imahinasyon at mahilig siyang gumawa ng mga kwento sa kanyang isipan. Kung di nag-aaral o naglalaro ng mga laruan, palaging nasa isip niya ang kanyang mga napapaisipan.
Isang araw, habang si Pedro ay naglalaro sa labas ng bahay, biglang may narinig siyang malakas na tunog mula sa kanyang pintuan. Nagulat siya at agad siyang tumakbo palabas ng kanyang kwarto.
Sa kabilang dako ng pinto, mayroon siyang nakitang tao na may hawak na malaking bag na puno ng mga laruan. Samantala, mayroon din siyang naririnig na malumanay na usap-usapan galing sa loob ng kanyang bahay.
"Iniinda mo ba ang init dito sa labas, Pedro?" sabi ng kanyang ina na may hawak na isang kahon ng masasarap na tinapay.
"Naku, ina! Hindi daw ako tatagal dito sa init. Dito, rinig ko raw ang kwentuhan nina Lola at Lolo," sagot ni Pedro na may pagdududa sa kanyang salita.
Habang tumatagal, mas lalong lumalakas ang tunog mula sa silid. Kaya naman, hindi na napigil ni Pedro ang kanyang sarili at tinungo ang pintuan ng silid.
Nang binuksan niya ang pintuan, nagulat siya sa nakita niya. Sa loob ng silid ay may tatlong ibong may kulay na hindi niya nakita noon. "Wow! Ang gaganda naman ng mga ibon. Mayroon pa palang ganyan rito sa ating bahay," bulalas niya.
Sa sandaling iyon, dumating ang kanyang mga magulang na may dala-dala rin ng mga pagkain. Din nila pinuri ang hiyas na siyam na ibong mayroon si Pedro.
"Dito tayo magkakain, mga anak. Samantala, magpapatuloy sila Lola at Lolo sa kanilang kwento," sabi ng kanilang ina.
Narinig ni Pedro ang halinghing ng mga ibon kaya't alam niyang tuwang-tuwa rin sila sa kanilang bagong tahanan. Isang masayang araw sa mga ibon, sa pamilya ni Pedro, at sa lahat ng naroon sa loob ng bahay.
Sa bawat pagpikit ng mga mata ni Pedro, ramdam niya na sa isang iglap ay magbabago ang takbo ng kwento sa kanyang isipan. At sa bawat kwento, mayroon siyang nararamdaman na kakaibang sigla sa puso't isipan.