pahelp po pls eto po yung story nya
Ang kalikasan ay sadyang ipinagkaloob sa atin ng Panginoon upang

makatulong sa ating pamumuhay sa mundo. Nariyan ang mga puno at halamang

nagbibigay ng pagkain, ang mga ilog at dagat na bukal ng mga isda, at lamang –

tubig na pinakikibangan natin. Ang mga kabundukan na may mga mina at troso,

bukod pa sa mga ibon at hayop na nagbibigay din ng pagkain sa atin.

Sa gitna ng mga biyayang tinatamasa natin mula sa kalikasan, unti – unti

naman nating nalimutan na may tungkulin din tayo sa kalikasan. Winalang-bahala

natin ang pinagkukunang ito ng ating ikinabubuhay. Nalimutan nating magtanim

ng mga bagong puno at halaman kapalit ng mga kinuha natin. Sinunog din natin

ang mga kabundukan, na ang naging kapalit ay baha at pagguho ng lupa. Gumamit

tayo ng mga paraang nakapipinsala, tulad ng dinamita at pinong lambat sa

panghuhuli ng mga isda. Naging dahilan ito ng pagkamatay ng mga maliliit na isda.

Hinuli natin ang mga ibon at hayop sa kagubatan na dapat sana ay tinutulungan

nating dumami ang lahi.

Naging tagapagwasak tayo ng kalikasan sa halip na tagapangalaga. Ngayon

ay nararanasan na natin ang ganti ng kalikasan. Umiinit na ang panahon dahil sa

kawalan ng lilim ng mga puno. Natutuyo na rin ang mga sapa at ilog. Malimit na ang

pagbaha. Kulang na tayo sa mga pagkaing tulad ng mga prutas at gulay. Mahina na

rin ang aning nakukuha sa ating mga palayan dahil sa matagal na tag – init at

kasalatan sa patubig. Dahil dito, umaangkat na tayo ng bigas. Nararapat na tayong

kumilos ngayon habang may natitira pang yaman ang ating kalikasan. Isipin natin

ang darating pang henerasyon na maaaring wala nang makitang mga puno at ibon

sa paligid. Harapin natin ang ating mga tungkulin bilang tagapangalaga ng

kalikasan​