Donya Leonora, isang mahiwagang babae mula sa epikong "Ibong Adarna," ay isang marikit na prinsesa na ipinagkait sa kaniyang ama nang isilang upang balansehin ang kapangyarihan ng Ibong Adarna. Pinili niya ang isang buhay ng pag-iisa sa kaniyang kagubatan upang mapalago ang kaniyang mga kaalaman tungkol sa kalikasan at habang ang mundo ay bumabangon mula sa krisis pangkalikasan.
Monologo ni Donya Leonora:
May mga sandali sa mga tahimik na gabi na tanging ang malumanay na awit ng Ibong Adarna ang aking naririnig. Pagkat ako, si Donya Leonora, ay tinitiis ang kalungkutan dito sa magandang kagubatan kung saan ako ay nakatira kasama ng aking iniibig na ibon.
Lumipas na ang maraming taon, ngunit hindi pa rin ako nasanay sa pagkakakulong dito sa aking pansariling paraiso. Nais ko sanang madama ang malambot na kamay ng aking ama na sinaing sa aking ulo, ang magiliw na ngiti at pagmamahal ng aking ina. Gayunpaman, bakit ako inilayo mula sa kanilang piling at dito pinalaki sa tulong ng Ibong Adarna?
Araw-araw, tila ang kagubatan ay nagbibigay buhay at hugis sa aking buhay. Sapagkat ako ang nalangin bilang tagapagmana ng kalikasan, ibinahagi sa akin ang kaalaman at kapangyarihan ng malaya at tumalimang dapit-hapon. Bawat dahon at bulaklak, isang pisông daigdig na tinitiyak ang aking patuloy na paglinang sa kapangyarihang iyon.
Isang araw, may magkadugtong na mga alaala ang pumipilit na mawatasan ang diwa at puso ko. Iyon ay ang araw na matatagpuan ako ng isang prinsipe, anuman ang aking kahilingan o tawad. Ngunit, ako'y pinsala na nga ba? Ang aking dalamhati ay nagmumula sa libo't libong pagtatanong – kung sino ako, kung saan ako nararapat, at kung ano ang aking mithiin at adhikain.
Hanggang kailan ko titiisin ang karimlan ng gabi na dumadalaw sa aking kaisipan? Hanggang kailan ko matataglay ang pag-asa na sa isang araw, mahahanap ako ng isang tao na magmamahal sa akin at sa aking kagubatan? Ngunit sa huli, ito ay marahil ang aking tadhana-- aking kamumulan, aking pagdurusa, aking destinasyon.
Ang pag-ibig at kapangyarihang Tang-karing-lupa ay nasa aking mga palad, makapagbibigay binhi sa pag-unlad at tagumpay ng kalikasan. Dito maari akong magtulungan upang mailigtas ang sanlibutan mula sa nagbabagong klima. Isang mabuti ang nag-iisa, sumasaksi sa unti-unting pagyaman ng kalikasan at paghubog biglang nalalaman sa lipunan nito. Sa aking pag-iisa, ako ay tumatayo bilang simbolo ng mahiwagang lakas ng kalikasan-- ang aking tanging kapanatagan na mayroon sa akin ang kayang ipaglaban.
Answers & Comments
Answer:
Donya Leonora, isang mahiwagang babae mula sa epikong "Ibong Adarna," ay isang marikit na prinsesa na ipinagkait sa kaniyang ama nang isilang upang balansehin ang kapangyarihan ng Ibong Adarna. Pinili niya ang isang buhay ng pag-iisa sa kaniyang kagubatan upang mapalago ang kaniyang mga kaalaman tungkol sa kalikasan at habang ang mundo ay bumabangon mula sa krisis pangkalikasan.
Monologo ni Donya Leonora:
May mga sandali sa mga tahimik na gabi na tanging ang malumanay na awit ng Ibong Adarna ang aking naririnig. Pagkat ako, si Donya Leonora, ay tinitiis ang kalungkutan dito sa magandang kagubatan kung saan ako ay nakatira kasama ng aking iniibig na ibon.
Lumipas na ang maraming taon, ngunit hindi pa rin ako nasanay sa pagkakakulong dito sa aking pansariling paraiso. Nais ko sanang madama ang malambot na kamay ng aking ama na sinaing sa aking ulo, ang magiliw na ngiti at pagmamahal ng aking ina. Gayunpaman, bakit ako inilayo mula sa kanilang piling at dito pinalaki sa tulong ng Ibong Adarna?
Araw-araw, tila ang kagubatan ay nagbibigay buhay at hugis sa aking buhay. Sapagkat ako ang nalangin bilang tagapagmana ng kalikasan, ibinahagi sa akin ang kaalaman at kapangyarihan ng malaya at tumalimang dapit-hapon. Bawat dahon at bulaklak, isang pisông daigdig na tinitiyak ang aking patuloy na paglinang sa kapangyarihang iyon.
Isang araw, may magkadugtong na mga alaala ang pumipilit na mawatasan ang diwa at puso ko. Iyon ay ang araw na matatagpuan ako ng isang prinsipe, anuman ang aking kahilingan o tawad. Ngunit, ako'y pinsala na nga ba? Ang aking dalamhati ay nagmumula sa libo't libong pagtatanong – kung sino ako, kung saan ako nararapat, at kung ano ang aking mithiin at adhikain.
Hanggang kailan ko titiisin ang karimlan ng gabi na dumadalaw sa aking kaisipan? Hanggang kailan ko matataglay ang pag-asa na sa isang araw, mahahanap ako ng isang tao na magmamahal sa akin at sa aking kagubatan? Ngunit sa huli, ito ay marahil ang aking tadhana-- aking kamumulan, aking pagdurusa, aking destinasyon.
Ang pag-ibig at kapangyarihang Tang-karing-lupa ay nasa aking mga palad, makapagbibigay binhi sa pag-unlad at tagumpay ng kalikasan. Dito maari akong magtulungan upang mailigtas ang sanlibutan mula sa nagbabagong klima. Isang mabuti ang nag-iisa, sumasaksi sa unti-unting pagyaman ng kalikasan at paghubog biglang nalalaman sa lipunan nito. Sa aking pag-iisa, ako ay tumatayo bilang simbolo ng mahiwagang lakas ng kalikasan-- ang aking tanging kapanatagan na mayroon sa akin ang kayang ipaglaban.
Explanation:
I hope helping brainliest