Answer:

Halimbawa ng kapaligiran at katahimikan sa anyo ng di-berbal na komunikasyon ay ang mga sumusunod:

1. Pagpapahiwatig ng galit o pagkabahala sa pamamagitan ng pagtaas ng kilay o pagmumukmok ng noo.

2. Pagpapahiwatig ng pagkamangha o pagkagulat sa pamamagitan ng pagbuka ng bibig at pagtaas ng mga kilay.

3. Pagpapahiwatig ng pagkabahala o takot sa pamamagitan ng pagpapalit-palit ng tingin at pagkakunot ng noo.

4. Pagpapahiwatig ng pagkaantok o pagkainip sa pamamagitan ng pagkunot ng noo at paglalapat ng kamay sa pisngi.

5. Pagpapahiwatig ng pagka-kontrahinado o hindi pagsang-ayon sa pamamagitan ng pagkunot ng noo at pag-iling ng ulo.

Ang mga ito ay ilan lamang sa mga non-verbal cues o senyales na nagpapahiwatig ng iba't ibang emosyon at kaisipan. Ang kapaligiran at katahimikan ay mahalaga sa pag-unawa sa mga non-verbal na komunikasyon dahil ito ay nagbibigay ng konteksto at dagdag na impormasyon sa pagsasalin ng mensahe. Sa pamamagitan ng pag-obserba at pag-unawa sa mga senyales na ito, maaari nating maunawaan ang tunay na kahulugan ng komunikasyon, kahit na walang salitang sinasabi.