Answer:

Mahigit isang buwan na tayong ganito. Nakakatakot isipin, pero parang nasasanay na ako, parang natatanggap ko nang wala na akong karaniwang pakikipagkumustahang babalikan. Wala na ang dating nakasanayan.

Baka tuluyan nang mawala ang mainit na yakap sa isang kaibigang hindi nakita nang matagal. Hindi na uubra ang umiikot na tagay; unhygienic na rin marahil ang metaphorical na kadaupang-palad at kabungguang-balikat. Mahirap nang manawagan ng pagkakapit-bisig at balikatan dahil, alam mo na, social at physical distancing kahit sa antas ng talinghaga. O malalaos kahit na nga siguro ang makipag-high-five o makipagkamay sa kapwa. Mauuso na across ages ang flying kiss. Mabuti na lang sinagot na ako ng nililigawan ko at nakapag-holding hands pa kami noong ligtas pa at alipin pa ng kilig; mabuti na lang pinakasalan na niya ako (nang walang pagsisisi?) at nagkaroon na ng dalawang anak bago pa ito mangyari. Gayunman, hindi ito garantiya para hindi mangamba.  

Lalo ngang dapat akong mangamba dahil ako ang pinakamalakas ang pangangatawan sa aming bahay, kaya sa akin nakapangalan ang quarantine pass na ginagamit ko tuwing pupunta sa sentro ng bayan dito sa lalawigan ng Quezon. Ito ay sa kabila ng katotohanang dalawa ang maintenance medicine na araw-araw kong iniinom sanhi ng pinabayaang kalusugan noong kabataan ko. Puwera pa ang gamot para sa recurring allergy ko. Hindi pa kasi ako nagsisi noon. Bakit ba kasi laging nasa huli?

Explanation:

pa brainlist