Answer:

Karanasan at Konsepto ng Panata ng Kapistahan ng ilang Pamilyang Pilipino sa Lucban,

Explanation:

ABSTRAK

Layunin ng pag-aaral na ito na maipaliwanag ang konsepto at karanasan ng panata ng

kapistahan sa ilang pamilyang Pilipino sa Lucban, Quezon sa pamamagitan ng pagbabahagi nila

ng kanilang mga karanasan. Sa pamamagitan ng pang-katutubong metodong na pagtatanungtanong at pakikipagkwentuhan sa isang kinatawan sa limang pamilya sa bayan ng Lucban,

Quezon, napag-alaman na ang konsepto ay pinaikot kay San Isidro Labrador na patron ng mga

magsasaka. Ang karanasan naman ay ibinahagi at napag-alaman na ito ay nabuo sa katagalan

ng pakikilahok at kinalakihan na rin. Naikumpara ang ilang mga epekto at lumabas na mayroong

positibo at negatibo. Ang kahalagahan ng pagsasama-sama ng pamilya ay ang maituturing na

pangunahing positibong aspeto kasama na rin ng pagkakaroon ng hanapbuhay at ang

pagkakaroon ng mas matibay na pananampalataya sa Diyos. Bagkus, ang pagbabagong dulot ng

modernong panahon ay lumabas na negatibo, kasama na rin ng pinansyal na kabawasan at

pagkaubos ng oras. Mairerekomenda ng mananaliksik na isagawa ang pag-aaral sa mas

mahabang panahon at kumuha pa ng mas maraming kalahok na makakapanayam.

Mga susing salita: panata, kapistahan, pagtatanung-tanong, karanasan, konsepto

Mapapansin na isang kaugaliang naging pagkakakilanlan na ng mga Pilipino ay ang

pagiging likas na masiyahin. Katulad ng sinabi nina Saito, Imamura, & Miyagi (2010)

karugtong nito ang pagkakahilig sa mga engrandeng selebrasyon at isa sa mga selebrasyong

tunay na kinagigiliwan ng halos lahat ay ang kapistahan sa bawat bayan at lungsod sa Pilipinas.

Kahit anong aspeto ay pinagkakagastusan ito para may maihanda sa bisita. Mapapansin na ang

mga kapistahang ito ay ipinagdiriwang hindi lamang ng taongbayan na nakatira sa partikular na

lugar kundi pati ang mga taong dito nagmula, lumaki o ang mga taong gusto lamang

makidiwang. Kung pagmamasdan, matagal na ang tradisyong ito. Ayon kay Wendt (2008) ang

pista ay isang tradisyong nakuha pa mula sa sistemang kolonyal ng gobyerno. Marami mang

panahon ang nagdaan ay nananatiling makulay ang pagpapahalaga ng mga Pilipino sa mga

makahulugang kaganapan sa ating bansa. Walang pinipiling antas ng tao ang pakikisama sa

pagdiriwang kung kaya’t mayaman o mahirap ay pantay-pantay sa aspetong ito at ang bawat isa

ay may karapatang makisaya o makihalubilo upang magtagumpay sa selebrasyon. Napag-alaman

kay Bamero (2013) na ang pista ay may kanya-kanyang pinagmulan na dahilan ng pagbubunyi.

Ito’y bahagi na ng buhay-Pilipino at hindi maikakailang ang Pilipino ay masiyahin at mahilig

magtipun-tipon at mas makakabuti kung ito’y idaraos kasama ng mga mahal sa buhay. Isa pa,

hindi birong maglaan ng oras at pagsisikap para sa ikagaganda nito kahit marami pang ibang

isyung kailangan pagtuunan ng pansin. Kahit sa modernong panahon, pinananatili pa ring buhay

ang diwa ng nakaraan. Kadalasan, mas pinaiigting ito ng mga dayuhang nagbibigay-suporta para

sa mas ikagaganda ng selebrasyon at sa pagpapalawak ng kaalaman ukol dito. Maraming

nagsusulat ukol sa dito sa kani-kanilang blog at nagiging sikat ito upang dayuhin. Inilahad nina

Saito, et al. (2010) sa isang artikulo na ang mga Pilipino ay likas na mahilig sa mga pista kaya ito

ay hindi pinalalampas. Kadalasan, nag-aanyaya pa ng ilang panauhin upang makilahok.

Mahalagang malaman ang diwa ng kapistahan at kung bakit ito lubos na tinatangkilik ng

nakararami partikular na ng mga hindi naman naninirahan sa kalapit o mismong lugar kung saan

idinaraos sa kabila ng mga pagbabago sa kapaligiran at paraan ng pamumuhay dahil ito’y naging

parte na ng ating buhay kaya tunay na isa na itong pagkakakilanlan at parte na ng buhay ng isang

Pilipino. Hindi maikakaila na ang pamilya ang isang aspeto na nakita upang lalong ganahan na

maging kalahok sa pista. Isa sa mga nakikitang dahilan ay ang pagiging malapit ng mga Pilipino