Isang araw, nagkaroon ng pagkakataon si Don Juan na makausap ang isang matandang naglalakad sa tabi ng daan. Nakita niya ang kalungkutan at pagod sa mga mata ng matanda, kaya't nagpasyang lumapit at magtanong kung mayroon itong payo para sa isang taong tulad niya na naglalakbay sa mundo.
Nagkatinginan ang matanda at si Don Juan, at nagkaroon ng diyalogo ang dalawa:
Don Juan: "Mahal kong matanda, ako po ay isang manlalakbay na puno ng hangarin at pagnanasa. Mayroon po ba kayong payo na maaari ninyong ibahagi sa akin?"
Matanda: "Anak, sa aking mahabang buhay, marami akong natutuhan sa aking sariling paglalakbay. Ang aking payo sa iyo ay ito: Huwag maging pabalik-balik lamang sa iyong lakbayin. Sa halip, buksan ang iyong mga mata't puso sa mga karanasan at pagkakataon na darating sa iyong landas. Matuto kang tanggapin ang mga ito nang buong-puso at malasakit."
Don Juan: "Ngunit paano po ako makakatanggap nang buong-puso at malasakit, matanda?"
Matanda: "Anak, ito ang susi: Maging bukas ka sa mga tao at kultura na iyong matatagpuan sa iyong mga paglalakbay. Makinig sa kanilang mga kuwento at mga karanasan. Marahil makikita mo ang sarili mo sa kanilang mga kwento at mararanasan mo ang kaligayahan na dala ng pagkakaunawa at pagkakaisa."
Don Juan: "Tunay nga po, matanda. Ngunit paano kung ako'y mapagod at madapa sa aking mga hakbang?"
Matanda: "Hindi maiiwasan ang pagod at mga pagsubok sa bawat paglalakbay. Sa mga oras na iyon, alalahanin mo ang iyong layunin at ang iyong paniniwala. Kailangan mong magpatuloy, kahit sa mga sandaling tila hindi mo na kayang lumakad. Ang determinasyon at pagtitiyaga ang susi sa pag-abot ng iyong mga pangarap."
Don Juan: "Salamat po, matanda. Iyong payo ay aking dadalhin sa puso at isasabuhay sa aking mga paglalakbay."
Matanda: "Malugod kong pinahahalagahan ang iyong pagtanggap, anak. Ang mundong ito ay puno ng mga hiwaga at kagandahan. Iyong tuklasin ang lahat ng iyon at bigyan halaga ang bawat patak ng sandaling binigyan ka ng buhay."
Sa huling pagbati, nagpatuloy si Don Juan sa kanyang paglalakbay, dala ang mga payo at mga salitang sinabi ng matanda sa kanyang puso. Sa tuwing humaharap siya sa mga hamon at mga tagumpay sa kanyang
Answers & Comments
Answer:
Isang araw, nagkaroon ng pagkakataon si Don Juan na makausap ang isang matandang naglalakad sa tabi ng daan. Nakita niya ang kalungkutan at pagod sa mga mata ng matanda, kaya't nagpasyang lumapit at magtanong kung mayroon itong payo para sa isang taong tulad niya na naglalakbay sa mundo.
Nagkatinginan ang matanda at si Don Juan, at nagkaroon ng diyalogo ang dalawa:
Don Juan: "Mahal kong matanda, ako po ay isang manlalakbay na puno ng hangarin at pagnanasa. Mayroon po ba kayong payo na maaari ninyong ibahagi sa akin?"
Matanda: "Anak, sa aking mahabang buhay, marami akong natutuhan sa aking sariling paglalakbay. Ang aking payo sa iyo ay ito: Huwag maging pabalik-balik lamang sa iyong lakbayin. Sa halip, buksan ang iyong mga mata't puso sa mga karanasan at pagkakataon na darating sa iyong landas. Matuto kang tanggapin ang mga ito nang buong-puso at malasakit."
Don Juan: "Ngunit paano po ako makakatanggap nang buong-puso at malasakit, matanda?"
Matanda: "Anak, ito ang susi: Maging bukas ka sa mga tao at kultura na iyong matatagpuan sa iyong mga paglalakbay. Makinig sa kanilang mga kuwento at mga karanasan. Marahil makikita mo ang sarili mo sa kanilang mga kwento at mararanasan mo ang kaligayahan na dala ng pagkakaunawa at pagkakaisa."
Don Juan: "Tunay nga po, matanda. Ngunit paano kung ako'y mapagod at madapa sa aking mga hakbang?"
Matanda: "Hindi maiiwasan ang pagod at mga pagsubok sa bawat paglalakbay. Sa mga oras na iyon, alalahanin mo ang iyong layunin at ang iyong paniniwala. Kailangan mong magpatuloy, kahit sa mga sandaling tila hindi mo na kayang lumakad. Ang determinasyon at pagtitiyaga ang susi sa pag-abot ng iyong mga pangarap."
Don Juan: "Salamat po, matanda. Iyong payo ay aking dadalhin sa puso at isasabuhay sa aking mga paglalakbay."
Matanda: "Malugod kong pinahahalagahan ang iyong pagtanggap, anak. Ang mundong ito ay puno ng mga hiwaga at kagandahan. Iyong tuklasin ang lahat ng iyon at bigyan halaga ang bawat patak ng sandaling binigyan ka ng buhay."
Sa huling pagbati, nagpatuloy si Don Juan sa kanyang paglalakbay, dala ang mga payo at mga salitang sinabi ng matanda sa kanyang puso. Sa tuwing humaharap siya sa mga hamon at mga tagumpay sa kanyang
Explanation: