Sa lupain ng Pilipinas, may mga babaeng dakila,
Silang nagpakita ng tapang at ganda,
Sa nobelang "Noli Me Tangere" ng ating bayan,
Kababaihan ang pinuri't inalayang dangal.
Si Maria Clara, simbolo ng karilagan,
Taglay ang puso na busilak at matamis,
Ngunit sa kanyang dibdib may lungkot at pighati,
Bilang isang babae, nilunod ng hirap at takot.
Si Sisa, ina na nagdusa at pinagtaksilan,
Sa kanyang pusong wagas, ang pagmamahal sa anak,
Ngunit ang kasawiang ito'y hindi lamang kay Sisa,
Ito'y tugon ng kababaihan sa bigat ng daigdig.
Ang buhay ni Juli, isang dalaga't guro,
Tinugis ng kamatayan, sa hulihan ng halik,
Ngunit sa kanyang pag-alis, liwanag ay umusbong,
Ang pag-asa'y hindi nawala, patuloy itong umapaw.
Ang pagtuklas ni Ibarra ng katarungan,
Nanguna ang dalagang si Maria Clara,
Sa pakikibaka't pagbibigay ng kalayaan,
Kababaihan, tinataglay ang tapang na walang tanda.
Kababaihan, inyong kamay ang naghubog,
Ng ating bayan, sa bawat kahapon at ngayon,
Kayong ina, anak, kapatid at kasintahan,
Tanging inyong galing at puso ang sandigan.
Sa inyong mga mata, tanglaw ng bukas,
Inyong tinatamasa ang kalayaan at hustisya,
Ang inyong tinig, tanging ingay ng pag-asa,
Sa bawat himig ng pag-awit, pagsulong ng laya.
Kayong mga babaeng dala-dala ang liwanag,
Kahalagahan ninyo'y di matatawaran,
Sa nobelang "Noli Me Tangere" at mga talambuhay,
Inspirasyon kayo ng henerasyon ngayon at bukas.
Copyright © 2024 EHUB.TIPS team's - All rights reserved.
Answers & Comments
Sa lupain ng Pilipinas, may mga babaeng dakila,
Silang nagpakita ng tapang at ganda,
Sa nobelang "Noli Me Tangere" ng ating bayan,
Kababaihan ang pinuri't inalayang dangal.
Si Maria Clara, simbolo ng karilagan,
Taglay ang puso na busilak at matamis,
Ngunit sa kanyang dibdib may lungkot at pighati,
Bilang isang babae, nilunod ng hirap at takot.
Si Sisa, ina na nagdusa at pinagtaksilan,
Sa kanyang pusong wagas, ang pagmamahal sa anak,
Ngunit ang kasawiang ito'y hindi lamang kay Sisa,
Ito'y tugon ng kababaihan sa bigat ng daigdig.
Ang buhay ni Juli, isang dalaga't guro,
Tinugis ng kamatayan, sa hulihan ng halik,
Ngunit sa kanyang pag-alis, liwanag ay umusbong,
Ang pag-asa'y hindi nawala, patuloy itong umapaw.
Ang pagtuklas ni Ibarra ng katarungan,
Nanguna ang dalagang si Maria Clara,
Sa pakikibaka't pagbibigay ng kalayaan,
Kababaihan, tinataglay ang tapang na walang tanda.
Kababaihan, inyong kamay ang naghubog,
Ng ating bayan, sa bawat kahapon at ngayon,
Kayong ina, anak, kapatid at kasintahan,
Tanging inyong galing at puso ang sandigan.
Sa inyong mga mata, tanglaw ng bukas,
Inyong tinatamasa ang kalayaan at hustisya,
Ang inyong tinig, tanging ingay ng pag-asa,
Sa bawat himig ng pag-awit, pagsulong ng laya.
Kayong mga babaeng dala-dala ang liwanag,
Kahalagahan ninyo'y di matatawaran,
Sa nobelang "Noli Me Tangere" at mga talambuhay,
Inspirasyon kayo ng henerasyon ngayon at bukas.