Sa kabila ng pangalan sa panyo, nananatiling misteryo maging sa mga historyador ang katauhan ng huling pag-ibig ni Gregorio del Pilar. Ang kuwento ng huling pag-ibig ni del Pilar at ang katauhan ng babae ay hindi man lamang mababanggit sa mga istandard na talambuhay ni del Pilar tulad sa isinulat ng historyador na si Teodoro Kalaw na isinalin sa Ingles bilang An acceptable holocaust: Life and death of a boy-general. Sa internet wala halos mabasa na detalyadong kuwento ukol dito.
Ang interes sa huling pag-ibig ni Goyo ay lalong iigting dahil sa pag-aantay ng lahat ng sequel ng pelikulang Heneral Luna na ukol sa mga huling buwan ng buhay ni Gregorio del Pilar na ang working title ay Goyo: Ang Batang Heneral na isasapelikula ng director na si Jerrold Tarog at ng Artikulo Uno Productions.
At kaiba sa ipinapalagay ng lahat na ang pangalan ng babae ay Dolores Jose, ang pangalan ng babaeng ito ay si Remedios Nable Jose.
Sa mga huling bahagi ng 1899, habang ang Republica Filipina sa pangunguna ni Heneral Emilio Aguinaldo ay nakahimpil sa Tarlac, Tarlac, limang buwan na nadestino si del Pilar sa Dagupan upang bantayan ang mga dalampasigan ng Pangasinan mula sa mga pagsalakay ng mga Amerikano.
Doon nakilala ng 24 na taong gulang na Heneral Goyo ang 17 taong gulang na si Remedios. Ayon sa kanya, ang heneral ay isang "very romantic young man."
Minsan isang gabi, ayon kay Remedios: "He pointed to a particularly bright star and asked me to look at it always after he had left that town, because he would be doing the same and thinking of me. The star, he said, would be ours, and ours alone!"
Dahil raw bata pa siya noon pinaniwalaan niya ang heneral pero napagtanto niya rin na maaring ganito lang talaga magsalita ang mga lalaking manliligaw. Masasabing nagkaroon ng "crush" si Remedios sa Heneral sapagkat siya ay isang batang opiser, "dashing" sa kanyang suot na uniporme ng Pamahalaang Mapanghimagsik bagama't maaaring hindi talaga "passionately in love" sa kanya.
Minsan raw na tinangkang pagselosin ni Goyo si Remedios sa pagsasabing darating raw ang kanyang ex-girlfriend sa Dagupan. Sabi lang ng lola mo, "Fine, I would be glad to meet her." Sabi niya, "I was not jealous at all."
Gayundin, muntik na siyang maipakasal sa Heneral. Ayon sa kanya, nag-propose raw sa kanya ang heneral at dahil mapilit ito, napa-oo siya bagama’t hindi taos sa kanyang kalooban. Ngunit, isang araw ng Linggo na itinakda ang kasal, hindi umalis ng bahay si Remedios.
Si Dolores pala ay nakababatang kapatid ni Remedios. Sa huling gabi bago siya umalis ng Dagupan, humingi rin si Goyo ng alaala kay Dolores. Ayaw pa ngang ibigay ng dalaga sa heneral ang kanyang panyo dahil marumi raw ito at siya ay sinisipon. Kinuha na lamang daw ng heneral ang panyo at nilagay sa kanyang bulsa, "saying he valued it more in that condition."
Si Remedios naman ay pinakiusapan ni Goyo na tumalikod, nilagyan ng ribbon ang isang bahagi ng kanyang mahabang mahabang buhok at ginupit ito at sinabi raw ng heneral, "This I shall always keep next to my heart."
Noong Disyembre 1899, nang mabalitaan ang kabayanihan ni Gregorio del Pilar sa Tirad Pass sa pagtatanggol ng Unang Republika laban sa mga Amerikano upang makatakas si Pangulong Emilio Aguinaldo upang maipagpatuloy ang digmaan ng mas matagal pa, tumangis si Remedios hindi dahil mahal niya ang heneral ngunit higit pa dahil sa paraan ng kanyang pag-aalay ng buhay para bayan.
Ngunit nasaan ang mga sulat na isinauli kay Remedios? Ito ay ibinigay niya sa kanyang mapapangasawa na si Fernando Arce na itinago ito hanggang mawala o masunog noong Ikalawang Digmaang Pandaigdig.
Sa kabila ng pangalan sa panyo, nananatiling misteryo maging sa mga historyador ang katauhan ng huling pag-ibig ni Gregorio del Pilar. Ang kuwento ng huling pag-ibig ni del Pilar at ang katauhan ng babae ay hindi man lamang mababanggit sa mga istandard na talambuhay ni del Pilar tulad sa isinulat ng historyador na si Teodoro Kalaw na isinalin sa Ingles bilang An acceptable holocaust: Life and death of a boy-general. Sa internet wala halos mabasa na detalyadong kuwento ukol dito.
Ang interes sa huling pag-ibig ni Goyo ay lalong iigting dahil sa pag-aantay ng lahat ng sequel ng pelikulang Heneral Luna na ukol sa mga huling buwan ng buhay ni Gregorio del Pilar na ang working title ay Goyo: Ang Batang Heneral na isasapelikula ng director na si Jerrold Tarog at ng Artikulo Uno Productions.
At kaiba sa ipinapalagay ng lahat na ang pangalan ng babae ay Dolores Jose, ang pangalan ng babaeng ito ay si Remedios Nable Jose.
Sa mga huling bahagi ng 1899, habang ang Republica Filipina sa pangunguna ni Heneral Emilio Aguinaldo ay nakahimpil sa Tarlac, Tarlac, limang buwan na nadestino si del Pilar sa Dagupan upang bantayan ang mga dalampasigan ng Pangasinan mula sa mga pagsalakay ng mga Amerikano.
Doon nakilala ng 24 na taong gulang na Heneral Goyo ang 17 taong gulang na si Remedios. Ayon sa kanya, ang heneral ay isang "very romantic young man."
Minsan isang gabi, ayon kay Remedios: "He pointed to a particularly bright star and asked me to look at it always after he had left that town, because he would be doing the same and thinking of me. The star, he said, would be ours, and ours alone!"
Dahil raw bata pa siya noon pinaniwalaan niya ang heneral pero napagtanto niya rin na maaring ganito lang talaga magsalita ang mga lalaking manliligaw. Masasabing nagkaroon ng "crush" si Remedios sa Heneral sapagkat siya ay isang batang opiser, "dashing" sa kanyang suot na uniporme ng Pamahalaang Mapanghimagsik bagama't maaaring hindi talaga "passionately in love" sa kanya.
Minsan raw na tinangkang pagselosin ni Goyo si Remedios sa pagsasabing darating raw ang kanyang ex-girlfriend sa Dagupan. Sabi lang ng lola mo, "Fine, I would be glad to meet her." Sabi niya, "I was not jealous at all."
Gayundin, muntik na siyang maipakasal sa Heneral. Ayon sa kanya, nag-propose raw sa kanya ang heneral at dahil mapilit ito, napa-oo siya bagama’t hindi taos sa kanyang kalooban. Ngunit, isang araw ng Linggo na itinakda ang kasal, hindi umalis ng bahay si Remedios.
Si Dolores pala ay nakababatang kapatid ni Remedios. Sa huling gabi bago siya umalis ng Dagupan, humingi rin si Goyo ng alaala kay Dolores. Ayaw pa ngang ibigay ng dalaga sa heneral ang kanyang panyo dahil marumi raw ito at siya ay sinisipon. Kinuha na lamang daw ng heneral ang panyo at nilagay sa kanyang bulsa, "saying he valued it more in that condition."
Si Remedios naman ay pinakiusapan ni Goyo na tumalikod, nilagyan ng ribbon ang isang bahagi ng kanyang mahabang mahabang buhok at ginupit ito at sinabi raw ng heneral, "This I shall always keep next to my heart."
Noong Disyembre 1899, nang mabalitaan ang kabayanihan ni Gregorio del Pilar sa Tirad Pass sa pagtatanggol ng Unang Republika laban sa mga Amerikano upang makatakas si Pangulong Emilio Aguinaldo upang maipagpatuloy ang digmaan ng mas matagal pa, tumangis si Remedios hindi dahil mahal niya ang heneral ngunit higit pa dahil sa paraan ng kanyang pag-aalay ng buhay para bayan.
Ngunit nasaan ang mga sulat na isinauli kay Remedios? Ito ay ibinigay niya sa kanyang mapapangasawa na si Fernando Arce na itinago ito hanggang mawala o masunog noong Ikalawang Digmaang Pandaigdig.
Answers & Comments
Sa kabila ng pangalan sa panyo, nananatiling misteryo maging sa mga historyador ang katauhan ng huling pag-ibig ni Gregorio del Pilar. Ang kuwento ng huling pag-ibig ni del Pilar at ang katauhan ng babae ay hindi man lamang mababanggit sa mga istandard na talambuhay ni del Pilar tulad sa isinulat ng historyador na si Teodoro Kalaw na isinalin sa Ingles bilang An acceptable holocaust: Life and death of a boy-general. Sa internet wala halos mabasa na detalyadong kuwento ukol dito.
Ang interes sa huling pag-ibig ni Goyo ay lalong iigting dahil sa pag-aantay ng lahat ng sequel ng pelikulang Heneral Luna na ukol sa mga huling buwan ng buhay ni Gregorio del Pilar na ang working title ay Goyo: Ang Batang Heneral na isasapelikula ng director na si Jerrold Tarog at ng Artikulo Uno Productions.
At kaiba sa ipinapalagay ng lahat na ang pangalan ng babae ay Dolores Jose, ang pangalan ng babaeng ito ay si Remedios Nable Jose.
Sa mga huling bahagi ng 1899, habang ang Republica Filipina sa pangunguna ni Heneral Emilio Aguinaldo ay nakahimpil sa Tarlac, Tarlac, limang buwan na nadestino si del Pilar sa Dagupan upang bantayan ang mga dalampasigan ng Pangasinan mula sa mga pagsalakay ng mga Amerikano.
Doon nakilala ng 24 na taong gulang na Heneral Goyo ang 17 taong gulang na si Remedios. Ayon sa kanya, ang heneral ay isang "very romantic young man."
Minsan isang gabi, ayon kay Remedios: "He pointed to a particularly bright star and asked me to look at it always after he had left that town, because he would be doing the same and thinking of me. The star, he said, would be ours, and ours alone!"
Dahil raw bata pa siya noon pinaniwalaan niya ang heneral pero napagtanto niya rin na maaring ganito lang talaga magsalita ang mga lalaking manliligaw. Masasabing nagkaroon ng "crush" si Remedios sa Heneral sapagkat siya ay isang batang opiser, "dashing" sa kanyang suot na uniporme ng Pamahalaang Mapanghimagsik bagama't maaaring hindi talaga "passionately in love" sa kanya.
Minsan raw na tinangkang pagselosin ni Goyo si Remedios sa pagsasabing darating raw ang kanyang ex-girlfriend sa Dagupan. Sabi lang ng lola mo, "Fine, I would be glad to meet her." Sabi niya, "I was not jealous at all."
Gayundin, muntik na siyang maipakasal sa Heneral. Ayon sa kanya, nag-propose raw sa kanya ang heneral at dahil mapilit ito, napa-oo siya bagama’t hindi taos sa kanyang kalooban. Ngunit, isang araw ng Linggo na itinakda ang kasal, hindi umalis ng bahay si Remedios.
Si Dolores pala ay nakababatang kapatid ni Remedios. Sa huling gabi bago siya umalis ng Dagupan, humingi rin si Goyo ng alaala kay Dolores. Ayaw pa ngang ibigay ng dalaga sa heneral ang kanyang panyo dahil marumi raw ito at siya ay sinisipon. Kinuha na lamang daw ng heneral ang panyo at nilagay sa kanyang bulsa, "saying he valued it more in that condition."
Si Remedios naman ay pinakiusapan ni Goyo na tumalikod, nilagyan ng ribbon ang isang bahagi ng kanyang mahabang mahabang buhok at ginupit ito at sinabi raw ng heneral, "This I shall always keep next to my heart."
Noong Disyembre 1899, nang mabalitaan ang kabayanihan ni Gregorio del Pilar sa Tirad Pass sa pagtatanggol ng Unang Republika laban sa mga Amerikano upang makatakas si Pangulong Emilio Aguinaldo upang maipagpatuloy ang digmaan ng mas matagal pa, tumangis si Remedios hindi dahil mahal niya ang heneral ngunit higit pa dahil sa paraan ng kanyang pag-aalay ng buhay para bayan.
Ngunit nasaan ang mga sulat na isinauli kay Remedios? Ito ay ibinigay niya sa kanyang mapapangasawa na si Fernando Arce na itinago ito hanggang mawala o masunog noong Ikalawang Digmaang Pandaigdig.
Sa kabila ng pangalan sa panyo, nananatiling misteryo maging sa mga historyador ang katauhan ng huling pag-ibig ni Gregorio del Pilar. Ang kuwento ng huling pag-ibig ni del Pilar at ang katauhan ng babae ay hindi man lamang mababanggit sa mga istandard na talambuhay ni del Pilar tulad sa isinulat ng historyador na si Teodoro Kalaw na isinalin sa Ingles bilang An acceptable holocaust: Life and death of a boy-general. Sa internet wala halos mabasa na detalyadong kuwento ukol dito.
Ang interes sa huling pag-ibig ni Goyo ay lalong iigting dahil sa pag-aantay ng lahat ng sequel ng pelikulang Heneral Luna na ukol sa mga huling buwan ng buhay ni Gregorio del Pilar na ang working title ay Goyo: Ang Batang Heneral na isasapelikula ng director na si Jerrold Tarog at ng Artikulo Uno Productions.
At kaiba sa ipinapalagay ng lahat na ang pangalan ng babae ay Dolores Jose, ang pangalan ng babaeng ito ay si Remedios Nable Jose.
Sa mga huling bahagi ng 1899, habang ang Republica Filipina sa pangunguna ni Heneral Emilio Aguinaldo ay nakahimpil sa Tarlac, Tarlac, limang buwan na nadestino si del Pilar sa Dagupan upang bantayan ang mga dalampasigan ng Pangasinan mula sa mga pagsalakay ng mga Amerikano.
Doon nakilala ng 24 na taong gulang na Heneral Goyo ang 17 taong gulang na si Remedios. Ayon sa kanya, ang heneral ay isang "very romantic young man."
Minsan isang gabi, ayon kay Remedios: "He pointed to a particularly bright star and asked me to look at it always after he had left that town, because he would be doing the same and thinking of me. The star, he said, would be ours, and ours alone!"
Dahil raw bata pa siya noon pinaniwalaan niya ang heneral pero napagtanto niya rin na maaring ganito lang talaga magsalita ang mga lalaking manliligaw. Masasabing nagkaroon ng "crush" si Remedios sa Heneral sapagkat siya ay isang batang opiser, "dashing" sa kanyang suot na uniporme ng Pamahalaang Mapanghimagsik bagama't maaaring hindi talaga "passionately in love" sa kanya.
Minsan raw na tinangkang pagselosin ni Goyo si Remedios sa pagsasabing darating raw ang kanyang ex-girlfriend sa Dagupan. Sabi lang ng lola mo, "Fine, I would be glad to meet her." Sabi niya, "I was not jealous at all."
Gayundin, muntik na siyang maipakasal sa Heneral. Ayon sa kanya, nag-propose raw sa kanya ang heneral at dahil mapilit ito, napa-oo siya bagama’t hindi taos sa kanyang kalooban. Ngunit, isang araw ng Linggo na itinakda ang kasal, hindi umalis ng bahay si Remedios.
Si Dolores pala ay nakababatang kapatid ni Remedios. Sa huling gabi bago siya umalis ng Dagupan, humingi rin si Goyo ng alaala kay Dolores. Ayaw pa ngang ibigay ng dalaga sa heneral ang kanyang panyo dahil marumi raw ito at siya ay sinisipon. Kinuha na lamang daw ng heneral ang panyo at nilagay sa kanyang bulsa, "saying he valued it more in that condition."
Si Remedios naman ay pinakiusapan ni Goyo na tumalikod, nilagyan ng ribbon ang isang bahagi ng kanyang mahabang mahabang buhok at ginupit ito at sinabi raw ng heneral, "This I shall always keep next to my heart."
Noong Disyembre 1899, nang mabalitaan ang kabayanihan ni Gregorio del Pilar sa Tirad Pass sa pagtatanggol ng Unang Republika laban sa mga Amerikano upang makatakas si Pangulong Emilio Aguinaldo upang maipagpatuloy ang digmaan ng mas matagal pa, tumangis si Remedios hindi dahil mahal niya ang heneral ngunit higit pa dahil sa paraan ng kanyang pag-aalay ng buhay para bayan.
Ngunit nasaan ang mga sulat na isinauli kay Remedios? Ito ay ibinigay niya sa kanyang mapapangasawa na si Fernando Arce na itinago ito hanggang mawala o masunog noong Ikalawang Digmaang Pandaigdig.