Ako si Sarah! Ako si Sarah! Bata pa lang ako natutunan ko ng mabuhay nang mag-isa. Mahirap lamang ang aming pamumuhay. Marami kaming magkakapatid kung kaya’t natuto kaming gumawa ng paraan para sa sarili namin. Nagtitinda ako ng yema na hango sa kapitbahay. Pagdating sa paaralan, masigasig akong tumutulong sa canteen upang malibre ako sa pagkain. Wala kasi akong baon. Umaakyat ako sa puno tapos ipinagbibili ko ang aking nakuhang bunga sa guro ko. Araw-araw ganyan ang gawain ko. Noong nag-high school ako, pumasok akong utusan ng mga matatanda kong kapitbahay. Sa bawat utos sa akin kalakip ang salapi na pinaghirapan ko. Masaya ako! Sa ganitong kalagayan ko, nag-isip ako ng paraan upang makatapos ako ng pag-aaral sa kolehiyo. Pumayag akong tumira sa mga kamag-anak ko ngunit ang kapalit nito ay pagtatrabahuan ko ang pagtira at pagaaral. Nagtiis ako alang-alang sa kapakanan ko. Gusto ko ng maayos at magandang buhay. Nakapagtapos ako ng pag-aaral. Heto ako ngayon, isang ganap na guro sa pampublikong paaralan sa Marikina. Hindi ko sinisi ang aking mga magulang bagkus ginamit kong paraan ang kahirapan sa pagtamo ko ng aking pangarap. Ako si Sarah! Ikaw sino ka?

1. Ano ang naramdaman mo pagkatapos basahin ang kuwento ng may-akda?Ilarawan si Sarah.

2. Paano niya itinawid ang kahirapan upang makamit ang pangarap niya?

3. Kung ikaw ang nasa sitwasyon ni Sarah, ano ang gagawin mo? Sa palagay mo ba

tama ang naging desisyon nya na magtapos ng pag-aaral para makamit ang

mabuting ekonomiya? Bakit?

​