105
Napahinto rito't narinig na muli
ang panambitan niyong natatali,
na ang wika'y "Laurang aliw niring budhi,
paalam ang abang kandong ng pighati."
106
"Lumagi ka nawa sa kaligayahan,
sa harap ng 'di mo esposong katipan;
at huwag mong datnin yaring kinaratnan,
ng kasing nilimot at pinagliluhan."
107
"Kung nagbangis ka ma't nagsukab sa akin,
mahal ka ring lubha dini sa panimdim;
at kung mangyayari, hanggang sa malibing,
ang mga buto ko, kita'y sisintahin."tulo.
108
'di pa natatapos itong pangungusap,
may dalawang leong hangos ng paglakad;
siya'y tinutungo't pagsil-in ang hangad,
ngunit nangatigil pagdating sa harap.
109
Nangaawa mandi't nawalan ng bangis
sa abang sisil-ing larawan ng sakit;
nangakatingala't parang nakikinig
sa 'di lumilikat na tinangis-tangis.
110
Anong loob kaya nitong nagagapos,
ngayong nasa harap ng dalawang hayop,
na ang balang ngipi't kuko'y naghahandog?
Isang kamatayang kakila-kilabot!
111
'di ko na masabi't luha ko'y nanatak,
nauumid yaring dilang nangungusap;
puso ko'y nanlambot sa malaking habag,
sa kaawa-awang kinubkob ng hirap.
112
Sinong 'di mahapis na may karamdaman
sa lagay ng gapos na kalumbay-lumbay;
lipos ng pighati saka tinutunghan,
sa laman at buto niya ang hihimay.
113
Katiwala na nga itong tigib-sakit
na ang buhay niya'y tuntong na sa guhit;
nilagnat ang puso't nasira ang boses,
'di na mawatasan halos itong hibik.
114
"Paalam, Albanyang pinamamayanan
ng kasam-a't lupit, bangis, kaliluhan,
akong tanggulan mo'y mang pinatay,
sa iyo'y malaki ang panghihinayang.
115
"Sa loob mo nawa'y huwag mamilantik
ang panirang talim ng katalong kalis,
magkaespada kang para nang binitbit
niring kinuta mong kanang matangkilik."
116
"Kinasuklaman mo ang ipinangako —
sa iyo'y gugulin niniyak kong dugo;
at inibig mo pang hayop ang magbubo
117
"Pagkabata ko na'y walang inadhika
kundi paglilingkod sa iyo't kalinga;
'di makailan kang babal-ing masira,
ang mga kamay ko'y siyang tumimawa."
118
"Dustang kamatayan ang bihis mong bayad:
dapuwa't sa iyo'y magpapasalamat,
kung pakamahali't huwag ipahamak
ang tinatangisang giliw na nagsukab."
119
"Yaong aking Laurang hindi mapapaknit
ng kamatayan man sa tapat kong dibdib
paalam, Bayan ko, paalam na ibig,
magdarayang sintang 'di manaw sa isip!"
120
"Bayang walang loob, sintang alibugha,
Adolfong malupit, Laurang magdaraya,
magdiwang na ngayo't manulos sa tuwa
at masusunod na sa akin ang nasa."
121
"Nasa harap ko na ang lalong marawal,
mabangis na lubhang lahing kamatayan;
malulubos na nga ang iyong kasam-an,
gayundin ang aking kaalipustaan."
122
"Sa abang-aba ko! Diyata, o Laura ...
mamatay ako'y hindi mo na sinta!
Ito ang mapait sa lahat ng dusa;
sa'kin ay sino ang mag-aalaala!"
123
"Diyata't ang aking pagkapanganyaya,
'di mo tatapunan ng kamunting luha!
Kung yaring buhay ko'y mahimbing sa wala,
'di babahagian ng munting gunita!"
124
"Guniguning ito'y lubhang makamandag,
agos na, lha ko't puso'y maagnas;
tulo kaluluwa't sa mata'y pumulas,
kayo aking dugo'y mag-unahang matak."
125
"Nang matumbasan ko ng luha, ang sakit
nitong pagkalimot ng tunay kong ibig,
huwag yaring buhay ang siyang itangis
kundi ang pagsintang lubos na naamis."


sagutan: alamin ang mga talasalitaan ng bawat saknong