Answer:

1. Nabubuhay tayo sa isang panahon ng mabilis at marahil ay hindi pa nagagawang pagbabago sa lipunan at ekonomiya, at ang ating itinatag na mga paraan ng pag-iisip tungkol sa mga pampublikong katanungan ay hindi nagsisilbing mabuti sa atin. Ang muling pagkakaroon ng ating balanse ay mangangailangan sa atin na buksan ang ating mga mata sa sabay-sabay na nakakagambala at nakapagpapatibay na mga uso sa ating harapan. Ngunit marahil higit pa riyan, pareho tayong kinakailangan at magkaroon ng pagkakataong pagnilayan muli kung sino tayo bilang mga malaya at may kaugnayang tao. Maaari at dapat nating pag-isipan nang mas malalim ang mga nilalaman ng isang ganap na buhay ng tao, dahil ang pag-alam kung sino tayo ay isang kailangang-kailangan na pasimula sa pag-iisip kung ano ang gagawin upang mapanatili ang kinabukasan ng personal at pampulitikang kalayaan.

2. Ang mga kalayaang ito, na kinikilala bilang pag-aari ng parehong mga nasa hustong gulang at bata, ay karaniwang kilala bilang mga pangunahing karapatan—ibig sabihin, mga karapatan na ganap na tinatamasa ng populasyon nang walang panghihimasok ng gobyerno. Gayunpaman, ang wastong paggamit ng mga kalayaang ito, na kinuha kasabay ng pangangailangan para sa kaayusang pampubliko, pambansang seguridad, pangangalaga ng mga pagpapahalagang moral, gayundin ang paggalang sa mga karapatan ng kapwa tao—lahat ng ito ay kinakailangang magsasangkot ng ilang mga paghihigpit. mga kalayaang ito.